Het stinkende monster van de Himalaya

Heeey lieve mensen! Goh wat een verrassing toen ik al de berichtjes las.. dankjewel!
De afgelopen 20 dagen waren de meest zware uit mijn hele leven... maar goed zwaar en afzien maar tevens ook de mooiste van allemaal!! Echt waar ik heb genoten van alles. Ik zal in het kort wat vertellen. Maandag ochtend om 7 uur vertrokken met de bus van kathmandu naar Besishar, het beginpunt van het Annapurna Circuit. Duurde wat langer als normaal dus nu 7 uurtjes... Omdat de reis zolang duurde konden we de eerste dag niet meer wandelen.Mijn gids had voor mij met een super slaapplaats geregeld: het leek wel een gevangenis, geen ramen. Dacht het niet dus. Ben gekke henkie niet he.. 2 mensen waren zo aardig dat ik bij hen op de kamer kon slapen. Floor (nld) en TOm (uk). Vanaf dat moment hebben we besloten om met zijn 3-en samen verder te reizen. Dat wil zeggen dus drie personen met 2 gidsen en geen drager (zoals ik wel geregeld dacht te hebben). Dus... met 15 kg op mijn rug de heuveltjes over! Oei na dag 1 dacht ik: what the f*ck ben ik aan begonnen. Het lijkt niet op de zandberg kan ik je vertellen. Aj aj. Gelukkig zijn er veel mensen waarvan de gezichten boekdelen spreken en daar knap je wat van op.. hahaha. Iedere dag lopen is ook iets waar je aan moet wennen, hahha. Als ik eraan terug denk heb ik af en toe gedacht van : oj waar ben ik aan begonnen. Vooral 's nachts in bed met een dunne slaapzak. Maar ach als je eenmaal aan het lopen bent en je om je heen kijkt dan vergeet je alles ... (dat zeggen ze dus maar dat is niet zo als je 8 uur achter elkaar loopt...) Nee eerlijk is eerlijk het is verrekte afzien maar het is ook GEWELDIG!!!! Heb genoten van iedere seconde en de dag erna nogmaals maar dan van de spierpijn hihi. We hebben echt iedere dag gelopen varieerdend van 4 tot 8 uur. SUPER!! Het landschap is echt heel divers. Ik hoop dat ik foto';s erop kan zetten, dat ga ik morgen proberen. Want zoals jullie weten is mijn lieve vriendje niet hier en moet ik eerst uitvogelen hoe dat werkt. Ik heb heel veel 8000 meter hoge bergen gezien en ook Annapurna 1, 2, 3, 4 en 5. Ach het is ongelooflijk als je daar zo loopt. De bergen lijken zo dichtbij maar tegelijkertijd ook zo ver. Onze gidsen waren erg grappig. Zo hebben we enkele happy-avonden gehad met apple-brandy en beer. Uiteindeiljk waren de 2 dagen naar de top van 5416 meter (de Thorung_La) de moeilijkste. We verbleven op HighCamp en vandaar zijn we 's ochtends om 4.00 uur vertrokken met hoofdlamp naar de top. Ik had redelijk veel last van hoogteziekte (lees: een stevige kater koppijn achter in je hoofd) en heb daar wat pillen voor genomen (resultaat: in de vrieskou iedere 10 minuten naar de plee) Mar goed ik heb uiteindelijk de top gehaald, snel thee gedronken, snel een foto gemaakt en als de wiedeweerga weer naar beneden. TOen ik eenmaal naar beneden ging toen ging het wel weer en kregen mijn hersenen weer wat ruimte. Waarschijnlijk heeft de top me weer wat spaarzame hersencellen gekost... Was het het waard: jazeker!
Oja ik had besloten om na de Thorung-La Pass mijn haren af te knippen en dreadloos door het leven te gaan. Zo gezegd zo gedaan: dus vanaf 3 november ben ik weer dreadloos. Ik heb nu zeg maar het kapsel van Bon Jovi... of Michael Jackson jullie mogen het zeggen. Het ziet er niet heel verkeerd uit en ik moet nog een borstel kopen.

Morgen komt mijn sissy aan. Het plan is om dan te gaan paragliden en dinsdag of woensdag naar chitwan te gaan per raft en dan een paar dagen in chitwan te verblijven. Meer details morgen!

Oja ik ga nu naar de stad om een broek te kopen. Ik heb nl geen schonen kleren meer en mijn kleren die ik in Kathmandu had gelaten komen morgen pas aan. Dus voor nu ben ik nog even het stinkende monster uit de bergen.. hopelijk gaat dat zo veranderen met schone / nieuwe kleren!! Bye bye en een kus uit pokhara!